PLUĆNA ARTERIJSKA HIPERTENZIJA USLED UROĐENIH SRČANIH MANA: UZROCI, POSLEDICE I UPRAVLJANJE
Plućna arterijska hipertenzija (PAH) predstavlja ozbiljno stanje koje može imati dugotrajne posledice na zdravlje, posebno kada je povezana sa urođenim srčanim manama. Ovo stanje karakteriše abnormalno visok krvni pritisak u arterijama koje vode krv iz srca u pluća, što može dovesti do niza komplikacija, uključujući srčanu insuficijenciju.
Urođene srčane mane koje dovode do PAH
Nekoliko urođenih srčanih mana posebno ima tendenciju da izazove razvoj PAH. Među najčešćim su:
- Septalni defekti: Ovo uključuje atrijalni septalni defekt (ASD) i ventrikularni septalni defekt (VSD), koji su rupe u zidovima koje razdvajaju komore srca. Ovi defekti omogućavaju da krv protiče između dve strane srca i pluća, povećavajući volumen i pritisak u plućnoj cirkulaciji.
- Patent ductus arteriosus (PDA): PDA je stanje u kojem krvotok koji normalno zaobilazi pluća kod fetusa ostaje otvoren nakon rođenja, što dovodi do povećanog protoka krvi u pluća.
- Eisenmengerov sindrom: Ovo je napredni oblik PAH, koji se razvija kod ljudi sa velikim neopravljenim septalnim defektom. Ovde, visok pritisak u plućima dovodi do toga da krv počne teći u suprotnom smeru kroz defekt, što dodatno pogoršava hipertenziju.
Dijagnostika i simptomi
Dijagnoza PAH kod dece sa urođenim srčanim manama zahteva temeljan klinički pregled, koji obično uključuje ehokardiografiju, elektrokardiogram (EKG) i kateterizaciju srca. Simptomi PAH mogu biti suptilni i razvijati se postepeno, uključujući kratkoću daha, umor, i plavetnilo usana ili kože (cijanoza).
Lečenje i upravljanje
Lečenje PAH kod pacijenata sa urođenim srčanim manama fokusira se na upravljanje osnovnom srčanom manom i smanjenje pritiska u plućnim arterijama. Ovo može uključivati operaciju za zatvaranje septalnih defekata, medikamente koji opuštaju plućne arterije i povećavaju njihov kapacitet, kao što su inhibitori fosfodiesteraze-5, prostaciklini ili antagonisti endotelinskih receptora.
Zaključak
Rano prepoznavanje i aktivno upravljanje PAH u kontekstu urođenih srčanih mana je ključno za poboljšanje kvaliteta života i smanjenje rizika od komplikacija. Kontinuirani medicinski nadzor i individualizovani tretman pomažu u optimizaciji ishoda za ove pacijente, omogućavajući im da vode ispunjeniji život uprkos izazovima sa kojima se suočavaju.